“Mag ik ‘als je dicht bij jezelf blijft, ben je nooit ver van huis’ op m’n arm tatoeëren?” De 33-jarige Marieke Duchatteau kan het amper geloven als ze deze vraag onder ogen krijgt. “Mijn gedicht vereeuwigd op het lichaam van een vreemde?” Het is een groot compliment voor de Deventerse woordkunstenaar die al haar hele leven met taal bezig is. Nadat ze, op advies van een vriendin, een Instagram-account begint, weet ze steeds meer mensen te raken met haar lichtvoetige teksten. “Sommige mensen proberen zelfs aan de hand van mijn gedichten Nederlands te leren. Dat ik op zo’n manier betekenis kan geven aan het leven van een ander, draagt zeker bij aan mijn gevoel van geluk.”
Wat betekent geluk voor jou?
“Geluk is voor mij het vrijelijk kunnen uiten wie je bent en waar je voor staat. Diversiteit en openheid zijn waarden die ik belangrijk vind en ook terug laat komen in mijn gedichten. Ik probeer mijn gedichten inclusief te schrijven, zodat iedereen zich erin kan herkennen. Schrijven is voor mij een uitingsvorm. Het helpt mij om hetgeen wat ik voel, ervaar en beleef onder woorden te brengen. Het is ook een goede vorm van zelfreflectie. In mijn schrijfsels zie ik terug hoe ik me voelde op een bepaald moment in m’n leven. Al moet ik zeggen dat niet alles wat ik schrijf autobiografisch is.”
“Als je dicht
bij jezelf blijft
ben je nooit
ver van huis”
In je gedichten weet je diepgaande onderwerpen heel lichtvoetig te verwoorden. Waar vind je daar de inspiratie voor?
“Inspiratie vind ik in beweging en met een leeg hoofd. Dat lukt lang niet altijd. Als ik veel aan m’n hoofd heb, krijg ik maar weinig uit m’n handen. Op die momenten probeer ik rust te vinden door de oude platen van m’n vader aan te zetten. Zoals Sonny Boy Williamson II. Om in een mellow sfeer te kunnen schrijven is twee glazen wijn en wat bluesmuziek de beste setting voor een beetje kwaliteit.”
Naast het schrijven van gedichten beantwoord je ook wetenschapsvragen voor een tijdschrift. Welke nieuwe kennis heb je daar opgedaan?
“Dat je van bananen niet verstopt raakt. De vezels in bananen trekken namelijk vocht aan, wat verstopping tegengaat, mits je genoeg water drinkt. Mensen met nierproblemen moeten wel opletten. In bananen zit namelijk relatief veel kalium. Als de nieren niet goed meer werken kan het kalium zich ophopen in het bloed en hartritmestoornissen veroorzaken.”
“Om in een mellow sfeer te kunnen schrijven is twee glazen wijn en wat blues muziek de beste setting voor een beetje kwaliteit.”
Je schreef in groep 3 je eerste boek en bent na de middelbare school Sociologie gaan studeren. Toch kwam je een paar jaar later tot het inzicht dat schrijven je meer geluk brengt. Wat heeft je tot dat inzicht gebracht?
“Op mijn 18e twijfelde ik heel erg tussen Journalistiek en Sociologie. Zowel menselijk gedrag als schrijven fascineren mij enorm. Ik heb toen voor Sociologie gekozen met het oog op de toekomst. Schrijven lag mij immers al en kon ik ook zonder studie wel verder ontwikkelen. Na mijn studie schreef ik voornamelijk subsidieaanvragen. Dit heb ik een paar jaar gedaan, tot er iets aan me knaagde. Ik wilde met mijn werkzaamheden meer impact maken. In 2019 kreeg mijn moeder een hersenbloeding en belandde ze als patiënt in het ziekenhuis waar ze werkte. Op een dag trof ik haar baas bij haar bed, die me introduceerde in de zorgsector. Een branche waarin ik naar mijn idee meer impact kon maken, al droomde ik nog steeds van een schrijversbestaan. Met de oprichting van mijn bedrijf Vocabuflair probeerde ik stap voor stap die droom na te leven.”
Dat klinkt als een hectische periode met veel veranderingen tegelijkertijd. Wat voor impact heeft je moeders hersenbloeding op je gemaakt?
“Haar hersenbloeding zorgde ervoor dat ze in kritieke toestand op de intensive care kwam te liggen. Een stressvolle periode, waarin ik voortdurend in angst leefde haar kwijt te raken. Emoties die ik jaren later heb verwoord in een gedicht: ‘Want sindsdien leef ik tussen een angst en beven en een hoop doet leven. Ik wil vastgrijpen wat mij teruggegeven is, maar mam, ik ben ook terughoudend je te hebben, nu ik weet hoe het voelt als ik jou mis.’”
Heeft het verwoorden van je emoties in een gedicht je nieuwe inzichten gegeven over je eigen gevoelsleven?
Door het schrijven van het gedicht begreep ik beter dat ik angst voelde om mijn moeder kwijt te raken en waarom dat gebeurde. Tegelijkertijd droeg het schrijven ook bij aan het loslaten van die angst en meer ruimte te geven aan het geluk dat ze er nog is.”
“Tijdens het timmeren aan je weg, mag je soms de plank ook misslaan.”
Hoe geef je ruimte aan geluk?
“Door het vooral niet te forceren. Alle mooie dingen zijn op mijn pad gekomen toen ik het niet verwachtte. Daarbij wil ik wel zeggen dat de zoektocht naar geluk niet inhoudt dat het ook altijd wordt gevonden. Het niet-vinden is net zo goed een onderdeel van de reis. Als freelance schrijver ben ik nu op weg naar een leven waarvan ik denk en hoop dat het me gelukkig maakt, maar dat gaat wel gepaard met vallen en opstaan. Als freelancer kan je leven iedere paar maanden veranderen en ben je nooit uitgeleerd. Die onzekerheid roept weer nieuwe vragen op in mijn zoektocht naar geluk, zoals ‘Hoe wil ik verder invulling geven aan dit bestaan?’ Vragen die er mijns inziens ook bij horen. Tijdens het timmeren aan je weg, mag je soms de plank ook misslaan.”
Geef een reactie